dedeler

bu yazı bir dedeler yazısı olsun istedim. gideni özlüyoruz ; ve bir de aslında hep özlediğimiz dedemiz daha var ...

nizamettin dede :)

                                                     

babacım ne güzel bir dede oldun. torunların ne şanslı. keşke hep yanlarında olsan. seninle aynı sabaha uyansalar, koşup yatağına zıplasalar birlikte kursanız o günün hayalini...

"dedem ne zaman gelecek anne, Ipadini getircek değil mi :)"

aslında oğlumun sıkça sorduğu soru bu ama dedesi oğlumun en iyi arkadaşlarından birisi aslında. şimdi daha çok sohbet etmeye yönelik, konulu oyunlar oynuyorlar birlikte. ya da puzzle yapıyorlar biraz gürültüyle :)

torunlar için bazen karizma hiç de önemli değildir :))

torunları onun herşeyi. üç renk var şimdi onun hayatında : Mehmet Eren , Can ve Ece

kendini bulduğu , iyi hissettiği, hep olmak istediği yer onların yanı işte bu üç renk :)

                                           

çocuklar öyledir ama, insanı tazeler, dinamiklerini harekete geçirir iyi hissettirirler. çünkü hesapsız hareket ederler. çıkarsız diyemeyeceğim çok çıkarcılar bu bir gerçek :))

babam için de öyle gerçekten, çocuklaşıyor , daha bir enerjik oluyor, mutlu oluyor kısaca, hem de çok mutlu...

biz nasıl onu özlüyorsak o da bizi özlüyor tabii en çok da torunlarını. zaten artık torunlar biz çocuklu çocuklarının yerini aldı . biz de sebepleniyoruz işte :)

ahh..

İsmail dede :(

özledik dedecik seni biliyor musun.
evet özledik. soruyoruz seni ve içimizi çekerek ağlıyoruz sen aklımıza geldiğinde. 
senin gitmiş olman yeterince zor değilmiş gibi evet bir de özlüyoruz seni.

hani küçük bahçede çamur oynayacaktık anne, dedem yazın oynarız demişti. 

hani bir sürü oyun hamuru alıp onlardan rengarenk oyuncaklar yapacaktık  dedemle, havalar iyi olunca da köye gidip ağaçların dibini kazacaktık kazmayla. 

neden gitti anne :(


üzülme annecim, dedecin çok güzel ve de uzak bir yere gitti bir daha dönmeyecek oğlum. 
biliyor musun haber gönderdi bir arkadaşıyla, iyiymiş, orası çok güzelmiş.  lezzetli yiyecekler varmış, havası çok güzelmiş, çok güzel bir yerde yaşıyormuş, arkadaşları varmış hiç sıkılmıyormuş. 
onun için sevinelim ve ona dualar gönderelim olur mu. o senin onun için dua ettiğini bilirse çok mutlu olur. 

sonra dua ettik birlikte , 
çok özlüyor.  artık daha çok anlıyor yokluğunu. caminin önünden geçerken bakmıyor bahçesine. videolarda rastlarsa kafasını çeviriyor. birlikte çekilmiş fotoğrafını astım duvara, bakmadı desem yeri var.

birlikte çok zaman geçirdiler ve gerçekten birlikte zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyorlardı.
koca adam çocuk oldu, küçücük oldu birden bire...Mehmet Erenle birlikte tanıştığı oyun hamuru işinde neredeyse bu işin üstadı oldu. Turuncu kardan adamı unutmayacağız hiç :)  

o oğlumun bir arkadaşıydı: arka bahçede çamur yapma arkadaşı, güreş arkadaşı , park arkadaşı, markete gidip çubuk kraker alma arkadaşı, boyama yapma arkadaşı,  bisiklete binme arkadaşı :(

Eceye ayrı bir sevgisi , şefkati vardı. birlikte çekilmiş fotograf bulamadım ne yazık ki bulursam sonra ekleyeceğim. Ece tüm şımarıklıklarıyla mest ediyordu kendisini. Namaz vakitleri dışında tüm enerjisini tüm sevgisini Eceye aktarırdı evdeyken. 
Eceyi dizlerinde sallayıp uyuttuğunu,  sonra yanına kıvrıldığını ve bunun kendisini ne mutlu ettiğini anlatırdı bana.  
Yemek yemek Ece için hep sorundur. Babaannesine yardım olsun diye ve özellikle de balık yedirirken Dedesi kılıktan kılığa girer tüm çocukluğunu önüne sererdi adeta. 


geçecek bu günler ve alışacağız yokluğuna ama asla unutmayacağız tabi ki.
kim bilir Mehmet Eren de hatırlar belki, biraz da ona hatırlatmak için yazıyorum aslında, ilerde birlikte bakalım, okuyalım, analım diye

ah dedecik vakitsiz bıraktın kuzucuklarını, daha çok işin vardı. onlara tarlada çadır kuracaktın bu yaz. zeytin toplayacaktık beraber. bu yılın yemişleri daha güzel olacaktı görecektin. 
toprağın bol olsun dedecik. seni seven kuzuların torunların hep duacıyız. sevgimiz hiç bitmeyecek. 
seni unutmayacağız , rahat uyu :(

:(